| Sint-Petersburg | Moskou | Novosibirsk | Irkoetsk en Bajkalmeer | Vladivostok |
|
Ook na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie eind jaren tachtig bleef Rusland het grootste land ter wereld. De Russische Federatie, zoals het land voluit heet, meet meer dan vierhonderd keer de oppervlakte van Nederland. Toch wonen er slechts negen keer zoveel mensen. Moskou, sinds de revolutie begin vorige eeuw de hoofdstad van het land, is de grootste stad van Europa. Naast de vele miljoenen mensen die in de voorsteden wonen, heeft de stad zelf bijna tien miljoen inwoners. De hoofdstad Moskou heeft veel bezienswaardigheden zoals het Kremlin -dat in tegenstelling tot wat veel mensen denken naast de regering verschillende musea herbergt- het Lenin Mausoleum, het Rode Plein en het Bolsjoi Theater. Ook de metro is de moeite waard. De ondergrondse spoorlijn is in totaal bijna tweehonderd kilometer lang en bevat een aantal stations die een attractie op zich zijn. Bladgoud, marmeren vloeren, mozaiken en kroonluchters maken dat je voor de lol een ritje maakt. Leer wel even het Cyrillische alfabet uit je hoofd, want er staat niks in het Engels aangegeven. Sint Petersburg, door Dostojevski de ‘meest fantastische stad ter wereld’, genoemd, is bij toeristen misschien nog wel populairder dan Moskou. Van 1917 tot 1991 Leningrad genaamd herbergt de stad onder meer het Winterpaleis (de Hermitage), diverse paleizen en andere pracht en praal die terug doen denken aan de tijd dat de tsaren Rusland nog regeerden. Door Peter de Grote zijn kijk op het Westen zijn de Franse en Nederlandse invloeden nog duidelijk merkbaar in de schitterende gebouwen en musea. Hoewel de belangrijkste steden zich in het Europese deel van het land bevinden, heeft het Rusland van achter de Oeral eveneens een hoop moois te bieden. De uitgestrekte Siberische landschappen lopen door tot aan de grens met Alaska. Hier zit nog een opmerkelijke geschiedenis aan vast. .jpg) Met de Trein Van Amersfoort Naar Vladivostok Dinsdag 11 juli 2000 is het zover. De internationale trein naar Sint Petersburg vertrekt om elf uur ’s morgens uit Amersfoort. Het begin van een ruim 12500 kilometer lange treinreis. Het eerste overstapstation is Hannover. Hier stappen we over op de trein naar Rzepin vlak over de Pools-Duitse grens. Met zeker 20 min vertraging komt de trein aanrijden die ons naar Sint Petersburg brengt. De wagon die op onze ticket staat is niet aanwezig. Na wat Pools geblabber (ik spreek wat Pools) begrijpt de conducteur dat wij ook mee moeten en krijgen een andere coupe. De eerste nacht begint al leuk. Rond een uur of 3 ’s nachts vallen we pas in slaap. Nadat we een paar uur met een Ir in onze coupe aan de wodka hebben gezeten. Hij gaat ook deze reis maken maar gaat dan nog verder naar Vietnam en Indonesië, in zijn eentje. Rond een uur of vier word er hard met luid kabaal op de deur gebonkt. We zijn net de grens Polen/Wit Rusland gepasseerd en dat betekent controle. Een Russische beul beveelt ons ze snel nodig de benodigde formulieren in te vullen. Dubbele paspoortcontrole en visumcontrole. Na 2 uur stil te hebben gestaan op het station in Brest rijden we verder. Het lukt nog een uurtje te slapen, voordat je wakker wordt van de schokkende trein. De omgeving word mooier. Er staan veel houten huizen en het platteland is uitgestrekt. Af en toe is er een stop van 20 minuten of langer waarbij je even de trein uit mag. Tegen de avond rijden we de Russische Federatie binnen. Ook hier enkel houten huizen en veel dennenbossen. De volgende dag op donderdag 13 juli om half 6 in de ochtend komen we aan in Sint Petersburg. We worden zoals geregeld door het reisbureau opgehaald door een taxichauffeur die ons naar het hotel brengt. Rond 8 uur stappen we op de metro om naar de binnenstad te gaan St. Petersburg heeft heel veel bezienswaardigheden. Opvallend is dat deze vrijwel allemaal op loopafstand van elkaar liggen. De toeristische prijzen zijn echter een grote schok. Waar de Rus 8 roebel entree betaalt, moeten wij 80 roebel betalen. Het bezichtigen van een kerk kostte zelfs 250 roebel (ca. 25 gulden). Na veel onderhandelen konden we met studentenkorting naar binnen. De Rus moet er wel wat voor over hebben, een entreekaartje van 8 roebel kost hem wel een uur wachttijd, terwijl de toerist bij een andere kassa betaald waar en zo naar binnen kan. Tot nu toe is alles veel duurder dan verwacht, dat wordt dus extra geld pinnen. Later zal blijken dat zelfs in de uithoeken van Siberië (tenminste in de steden) ook gewoon geld uit de muur gehaald kan worden. St. Petersburg is in 1703 op bevel van Peter de grote gebouwd. Vele architecten uit heel Europa hebben meegewerkt om de stad op te bouwen. Zodoende is er veel architectuur uit heel Europa te zien. St. Petersburg heeft ook veel kanalen naar Amsterdams voorbeeld.
.jpg) Jaroslaw station in Moskou De Metro is vlak bij het hotel. Van hieruit zit je zonder over te stappen in 20 minuten vlak bij het Kremlin. In Moskou heb je een Fantastisch mooi en groot metronetwerk. Er ligt totaal 281 kilometer metrolijn onder de stad met meer dan 177 stations. Voor 30 cent reis je naar elke plek van de stad. De stations zijn gebouwd van de duurste materialen, zoals marmer. Er hangen volop kroonluchters en de muren zijn prachtig bekleed met beelden en schilderingen. Net als in alle andere steden waar we ’s ochtends vroeg aankomen, is ook hier de service in het hotel optimaal. Hoewel je officieel pas om 14.00 uur de kamer kan betrekken, wordt er toch ’s ochtends vroeg al een vrije kamer voor ons gevonden. In de spits rijden sommige metrolijnen met tussenpozen van slechts 1 minuut en nog zijn ze afgeladen vol. In Moskou liggen de bezienswaardigheden veel verder uit elkaar dan in St. Petersburg. Dat wordt dus veel kilometers lopen en/of veel metro-en. Het Kremlin is schitterend. Het Rode Plein valt echter tegen, alleen de basiliek die je in de verte ziet wanneer je het plein opkomt is schitterend. Veel tunneltjes naar de metro zijn eigenlijk ondergrondse winkelcentra, zoals later ook te zien was op televisie in verband met de bomaanslag in Moskou. Pal naast het Rode Plein staat het GUM, dit is een van het mooiste en duurste winkelcentrum van Rusland. .jpg)
dorpje in Siberië Novosibirsk is een schone en netjes verzorgde stad. Met veel mooie parken en ruim aangelegd. Er heerst een rustige sfeer. Vanuit ons hotel is het 1,5 kilometer lopen naar het centrum. Novosibirsk heeft een vreemd centrum. Er zijn leuke muziekoptredens bij gezellige terrasjes, maar er is bijna niemand. Het lijkt er op dat de bevolking van de buitenwijken nooit in het centrum te vinden is. En degenen die er wel zijn lopen, zoals in bijna heel Rusland, rond met geopende half volle flesjes bier. Aan de rivier de Ob, die de stad in 2 stukken verdeeld, liggen zelfs fijne stranden waar we ook aan een terras hebben gezeten. We beginnen nu al te merken dat de schrik voor een duurder uitgevallen vakantie niet terecht is. Het wordt allemaal steeds goedkoper, wij als toeristen kunnen gewoon meedoen met de relatief lage prijzen. Zondag 23 juli, 4 uur in de middag. We vervolgen onze reis naar het Bajkalmeer, een stuk van 1974 km onafgbroken in de trein zitten. Twee uur in de nacht komen we aan op het station van Irkutsk. Hier staat onze taxi te wachten om ons naar het 70 kilometer verderop gelegen Bajkalmeer te brengen. In een busje worden we via een lange bosweg naar het gasthuis vlak bij het dorpje Listvjanka gebracht. Onderweg is er een wegafzetting met een hoop politie. Nadat de chauffeur een praatje heeft gemaakt gaan de hekken open en mogen we verder. Vanaf Listvjanka vertrekken veerboten naar de havenplaats Port Bajkal, een Havenplaats op de zuidoever van de Angara. De rivier de Angara is de enige rivier die ontspringt uit het Bajkalmeer. Vroeger stak hier de Transsiberische spoorlijn per veerpont het Bajkalmeer over naar Baboesjkin. Tegenwoordig is het een wat troosteloze havenplaats met niet meer dan wat wegroestende schepen. In de haven van Listvjanka is de heerlijke gerookte vis Omoel te koop Het Bajkalmeer is een uniek meer. Het meer is 636 km lang en 86 km breed, tevens is het het diepste meer van de wereld. Het diepste punt ligt op 1632 diepte. 20 % van al het zoutwater op de wereld ligt hier opgeslagen. Het water is kristalhelder en drinkbaar. Het meer is meer dan 20 miljoen jaar oud en heeft daardoor een unieke flora. 75% van de diersoorten in het meer komt alleen hier voor. .jpg) Bajkal meer Vrijdag 28 juli worden we naar Irkoetsk gebracht. Irkoetsk was vroeger een rijke stad, ook wel het Parijs van Siberië. Daar is weinig meer van over. De vele houten huizen in de buitenwijken zijn alle in vervallen staat en de meeste wegen binnen de wijken zijn ware modderpaden. De avonden in Irkoetsk waren beregezellig. Langs het water zijn ontzettend veel terrasjes te vinden. Wij waren er toevallig in het weekend, het was er toen gezellig druk. Op veel plaatsen waren karaoke-optredens te bewonderen. Ook op andere plaatsen in de stad waren veel terrassen. Daarom zijn we aan de studentenbarretjes eigenlijk niet toegekomen. Irkoetsk heeft ongeveer 700.000 inwoners. Het centrum van Irkoetsk wordt gevormd door een pleintje waaraan twee kerkjes staan en een monsterlijk sociaal realistisch gebouw, waarin het bestuur van de provincie Irkoetsk zetelt. Op de plaats van het gebouw stond vroeger een derde kerkje. Het verhaal wil dat ook een van de twee andere kerkjes op de nominatie voor sloop stond, maar dat dit niet doorging, omdat deze gebruikt werd als meelopslag voor de naastgelegen broodfabriek. Tegenwoordig zijn de kerkjes weer teruggegeven aan de Russisch Orthodoxe kerk. Vlakbij deze kerkjes ligt het graf van de onbekende soldaat. Veel inwoners van de regio Irkoetsk zijn gesneuveld in de Tweede Wereldoorlog. Als eerbetoon is een monument opgericht met eeuwig brandende vlam waaromheen plaquettes liggen met grond uit verschillende steden waar deze mannen gevochten hebben. Dwars door Irkoetsk stroomt de uit het Balkalmeer afkomstige rivier de Angara. Aan deze rivier ligt een ander rustig pleintje waaraan het gebouw staat van waaruit vroeger de Russische ontdekkingsreizen in het wilde Oosten werden georganiseerd. 31 juli: Ons laatste en tevens het langste gedeelte van de reis, een stuk van 4100 km! ’s nachts om half 3 stappen we op de trein die 20 minuten vertraging heeft. Na een uurtje wakker gelegen te hebben begint het schemerig te worden. We naderen het Bajkalmeer waar we een paar uur langs rijden. Onze coupe is aan de verkeerde kant dus ik moet op de gang gaan staan om het meer te kunnen zien. Urenlang staat een prachtige zonsopgang boven het meer. Tot 1000 kilometer achter Irkoetsk is één van de mooiste gedeelten van de reis. We rijden door een licht heuvelachtig landschap met veel open vlakten met vele rivieren, moerassen, meren en vergezichten. In de trein van Irkoetsk naar Vladivostok zijn bijna geen toeristen meer te vinden. Het lijkt wel of wij de enige zijn tussen de vele Russen. De meeste toeristen buigen vanaf Irkoetsk namelijk af naar het zuiden en gaan dan door naar Mongolie en China. De perrons worden steeds drukker bij de stops en alles wordt steeds goedkoper. Maar wat ook opvalt: de mensen die we ontmoeten worden steeds vriendelijker. We vinden de Aziatische Rus veel prettiger om mee om te gaan dan de Europese Rus. Op 3 augustus vroeg in de ochtend komen we aan in Vladivostok. Na 3 dagen en 4100 km in de trein gezeten te hebben is het wel prettig om bij te kunnen komen. Gelukkig maakte de trein minder herrie dan voorheen. Rond een uurtje of 11 gaan we de stad in. Was Vladivostok 12 jaar geleden voor toeristen nog een onneembare vesting, nu lijkt het wel of alles mogelijk is. Foto's nemen kan overal en van alles. Wij troffen Vladivostok aan met heerlijk zomerweer. Het leek wel een beetje een Zuid-europese badplaats. Geen brede stranden, maar wel vele kilometers kiezelstrand. En de daarbij behorende terrasjes en nachtelijke gezelligheid. Wat erg opvalt is, dat je gewoon je eigen drank mee kan nemen naar een terrasje, dus de flessen wodka verschijnen hier gewoon aan de tafeltjes. Ook kan je op terras A een drankje kopen en je nuttigt het op terras B, totaal geen probleem. Vliegreis Vladivostok naar Moskou De binnenlandse vlucht duurde 9 uren, maar door het tijdsverschil kwamen we na een lange dag toch pas ’s middags om 3 uur in Moskou aan. Op deze laatste dag van onze vakantie, zondag 6 augustus, konden we dus nog wat van Moskou zien. We wilden nog even naar de TV-toren voor een fraai uitzicht bij het heldere weer. Dit bezoek zou later blijken, toch wel een bijzondere omdat de toren getroffen werdt door een brand. Het uitzicht van de Ostankino tv-toren was echt schitterend. Ook waren in de omgeving fraaie parken en paleizen en een pretpark die we natuurlijk alle nog moesten bezoeken, zodat onze laatste dag wel erg lang werd. |