Natuurgebieden in Finland
Finland is een land waar veel natuur onder bescherming van de overheid staat. Het land heeft veel nationale parken en natuurreservaten die varieren in grote van enkele hectare tot enkele duizende vierkante kilometers.
Veel Finse natuurgebieden zijn goed toegangkelijk voor rugzaktoeristen. Die kunnen te voet rondtrekken waarbij vaak de mogelijkheid bestaat om in trekkershutten te overnachten. Deze trekkershutten verschillen van eenvoudig tot herbergen waar betaald moet worden. De eenvoudige trekkershutten zijn shelters die aan één zijde open zijn waar een vuur gestookt kan worden, meestal aan een meer met wijds uitzicht.
Ook zijn in het hele land de shelters uitstekend bereikbaar via het water. Je kunt dan met een kano dagenlang pedelen en ’s avonds in één van de shelters slapen.
Informatie over verschillende gebieden is te vinden door hieronder een natuurgebied te kiezen in de lijst. De gebieden staan op volgorde van zuidelijk bovenaan en meest noordelijke onderaan de lijst. Kiezen kan ook via het landkaartje.
(veel foto’s op deze pagina zijn van Google Earth)
(deze pagina is in de maak dus nog niet voorzien van alle informatie)
Petkeljärvi Nationaal park
|
|
Het Petkeljärvi Nationaal park in Oostelijk Finland werd opgericht in 1956 en heeft een oppervlakte van 6 km².
|
|
|
|
outdoors
|
Patvinsuo Nationaal park
|
|
Het Patvinsuo Nationaal park ligt in de provincie Noord-Karelië, op het grondgebied van de gemeenten Lieksa en Ilomantsi.
Het 105 km² grote park werd opgericht in 1982. Doorheen het park lopen verschillende wandelroutes met een totale lengte van 80 km. Langs het park lopen ook twee lange-afstandspaden, de Susitaival (wolfsroute) en de Karhunpolku (berenpad, niet te verwarren met het berenpad in het Nationaal park Oulanka).
De vegetatie van het park bestaat voornamelijk uit hoogveen, aapaveen en kleine stukjes oerbos. Daarnaast liggen er talloze meren verspreid over het park, waarvan het grootste meer Suomenjärvi omgeven is door een zandstrand. Het park staat bekend om zijn grote vogelbestand met kraanvogels, visarenden en een heleboel typische veenvogels. Het park is ook één van de beste plekken in Scandinavië om beren te zien.
In het park liggen verschillende kampeerplaatsen en er is een klein bezoekerscentrum Suomo waar op zolder enkele bedden staan die tegen een kleine vergoeding gebruikt kunnen worden.
Verschillende delen van het park worden tijdens het broedseizoen (1 maart tot 10 juli) afgesloten.
|
|
|
|
|
Martinselkosen Wilds Centre
|
|
Vanuit Martinselkosen Eräkeskus/Wilds Centre zijn beersafari's te maken.
Wil jij oog in oog staan met de bruine beer, zonder gevaar voor eigen leven? Breng een bezoek aan Wildlife Centre Martinselkonen.
In Wildlife Centre Martinselkonen is het mogelijk om een nacht beren te spotten. Vanuit een speciale ‘beren-spotplaats’ heb je perfect uitzicht op de voederplaats – de gidsen leggen zalm neer, dat enkel als bijvoeding geldt, de beren zijn niet afhankelijk van dit voedsel – waar je tussen 17.00 en 07.00 uur maar liefst 95% kans hebt om beren te zien. In het wildpark zijn ca. 30 verschillende beren aanwezig, waarvan je er op een goede avond gauw 15 tot 20 ziet.
Slapen op een autostoel
Rond 16.00 uur vertrek je vanaf de lodge per bus richting het bos. Vanaf de parkeerplaats loop je dan in een groep naar jouw hutje. Het park biedt diverse hutten: van 1- tot 2-persoons hutten voor professionele fotografen tot hutten voor 8 personen.
De hutten zijn vrij basic, maar er is duidelijk rekening mee gehouden dat je er wel 14 uur moet doorbrengen. Water, thee en koffie is aanwezig, evenals sandwiches en koekjes. Er is een chemisch toilet en er zijn bedden met thermo-slaapzakken. In de zomer kan de temperatuur hier ’s nachts namelijk nog onder het vriespunt zakken.
Tijdens het spotten zit je op een autostoel die je simpel naar achter kunt klappen. Je kunt dus ook nog even je ogen sluiten. Pas wel op dat je niet te veel beren mist!
Daar zijn ze dan!
Zodra iedereen geïnstalleerd is op zijn autostoel en de camera’s in de aanslag zijn, leggen de gidsen zalm neer op een paar meter afstand van de beren. Beren kunnen dit van 2 km afstand ruiken en omdat ze relatief snel kunnen lopen (10 tot 30 km op een dag), zullen de beren met een beetje geluk al voor 18.00 uur tevoorschijn komen.
Het hoogseizoen loopt van half mei tot half augustus. De beren zijn dan uit hun winterslaap en op hun actiefst. In deze periode kun je dus het beste beren spotten. Na september is het helemaal niet meer mogelijk, want dan houden ze winterslaap.
|
|
|
Martinselkosen Eräkeskus
|
Hossa Wandelgebied
|
|
Hossa wandelgebied in een bosreik gebied met een aantal meren. Het gebied waar zich de wandelpaden bevinden heeft een grootte van 90 km.
20 km buiten Hossa ligt de Julma-Ölkky kloof. Deze bestaat uit een diep meer
|
|
|
|
|
Oulanka Nationaal park
|
|
Het Oulanka Nationaal park ligt ten dele in de provincie Oulu en ten dele in Fins Lapland. Het park werd in 1956 gesticht en het beslaat de hoogvlakte tussen Kuusamo en Salla (oppervlakte van 270 km). In het oosten grenst het aan het in 1992 gestichte Russische Nationaal Park Paanjärvi.
Oulanka werd oorspronkelijk bevolkt door de Saami (Lappen). De Finnen kwamen hier pas tegen het eind van de 17e eeuw. Jacht en visserij waren de voornaamste middelen van bestaan. Voedsel voor het vee werd vergaard van de natuurlijke weiden aan de rivier, terwijl de graslanden langs de beekjes werden ingedamd om een betere opbrengst te bereiken. Tegenwoordig worden de oude werkwijzen toegepast door vrijwilligers die de weiden verzorgen. De in het park nog in gebruik zijnde oude blokhutten en rendierafscheidingen zijn de stille getuigen van de traditionele landbouw in dit gebied.
In het nationaal park is het uitgebreid genieten van de natuur, kanovaren, kamperen en zeker lange wandeltochten maken. Naast de Oulankacanyon (een canyon met steile wanden) is er ook een uitzichtpunt genaamd Ristikallio (kruisrots), zo genoemd vanwege de typische vorm. Bekende stroomversnellingen in de rivier de Oulankajoki zijn de Taivalköngäs, waar een hangbrug overheen gaat, en de Kiutaköngäs, die door een kloof van roodbruine rotssteen schuimt.
Één van de bekendste wandelingen is de zogeheten Berenroute (Karhunkierros), welke een lengte heeft van 80 km. De route is voorzien van gratis trekkerhutten, schuilplaatsen en kampvuurtjes. De route wordt gedaan op 5 of 6 dagen.
Naast de Berenroute is er ook de Ristikallioroute van 30 km, de kleine Berenroute (pieni Karhunkierros) van 9 km en de Keroharjuroute van 14 km.
|
|
|
|
|
Urho Kekkosen Nationaal park
|
|
Het Urho Kekkosen Nationaal park bevindt zich op het grondgebied van de gemeenten Savukoski en Inari in Fins Lapland. Het is het op een na grootste nationaal park van het land met een oppervlakte van 2538 km². Het kwam tot stand in 1953 en strekt zich uit van de regio Tautatunturi in het noorden tot aan de wouden van Savukoski in het zuiden. In het oosten grenst het aan Rusland. De E75 vormt gedeeltelijk de westelijke grens.
Het 179 km² grote natuurpark Sompio ligt binnen de grenzen van het nationaal park. Toegangkelijk vanuit het gouddelvers plaatsje Tankavaara. Vanhieruit beginnen twee natuurpaden van respectievelijk 6.5 en 12 km lang.
Het nationaal park is een mengeling van rotsachtige bergen (fjells), zacht hellende hoogvlakten, krachtige pijnbomen, mosachtige sparrenbossen, sombere hoogvenen en meanderende rivieren.
In het noordwesten domineren vanaf de E 75 bij Saariselkä en Kiilopää de zachte hellingen van de Rautatunturi bergketen het landschap. In de valleien overheersen de stoere coniferen. De Suomujoki en bijrivieren vloeien er oostwaarts, soms meanderend, soms onstuimig.
In het noordoosten maken hoge bergen zoals de Sokosti (718m) deel uit van de Saariselkä-wildernis. Tunturi’s (fjells), steile rotswanden en diepe kloven zijn kenmerkend voor dit gebied. De vegetatie is karig in een uitgestrekte boomloze toendra. We treffen er heide en droge beukenbossen aan met vaak een rijke korstmossenvegetatie.
Belangrijke hoogvenen beheersen het gebied in het zuidwesten. Zelfs naar Lapse normen zijn de Aapa-venen van Repoaapa en Mamminaapa zeer uitgestrekt. Nochtans zijn het slechts de overblijfselen van de vroegere Sompio-moerassen. Het is het uitverkoren gebied van een rijke vogelpopulatie. Tijdens het broedseizoen is het betreden van dit gebied verboden. Grote zwermen steekmuggen helpen dit verbod respecteren. De bossen in dit deel van het park worden gekenmerkt door sparren met lange baarden van korstmos en dikke mostapijten.
In het zuidoosten van Urho Kekkonen ligt, doorsneden door smalle rivieren, de laagvlakte van Kemin-Sompio en Nuorttijoki. Het meest verlaten is de vallei van de Jaurujoki die naar het oosten vloeit. In het uiterste zuidoosten vloeit de Nuorttijoki midden de meest vruchtbare vegetatie van het nationaal park. Het is een typisch oud boslandschap met Schotse pijnbomen en sparren. De fauna van het gebied is nagenoeg volledig intact gebleven. Men treft er ook de grotere roofdieren aan.
In het algemeen is de grond van dit nationaal park arm aan voedingsstoffen wat de aanwezigheid verklaart van een beperkte flora. De stenige vlaktes zijn het domein van mossen en korstmossen. Op de heideflanken van de fjells treffen we korstmossen en, in de lagere gedeelten, berken aan.
Men kan het noorden van het park bereiken via rijksweg 91 die van Ivalo naar de Russische grens voert bij Raja-Jooseppi. Er is een busverbinding met Ivalo.
In het zuiden loopt weg 9761 van Savukoski tot in Tulppio. Op werkdagen is er vanuit Kemijärvi een bus naar Tulppio dat op 15 km van het park ligt.
|
|
|
|
Ivalojoki rivier
|
|
Prachtige rivier die loopt door een dal. Er kan gekanoud worden
|
|
|
|
|
Lemmenjoki Nationaal park
|
|
Het Lemmenjoki Nationaal park is de grootste wildernis van Finland
Het Lemmenjoki Nationaal park ligt in het noorden van Finland in de regio Lapland en is de grootste in finland. Het park werd opgericht in 1956 en werd sindsdien tweemaal uitgebreid, de huidige oppervlakte bedraagt 2850 km², waardoor het Lemmenjoki Nationaal park het grootste nationaal park van Finland is en één van de grootste van Europa.
Het park heeft zijn naam gekregen van de 80 kilometer lange rivier Lemmenjoki die dwars door het park stroomt. De Finse naam is afgeleid van de Samische naam Lemmee.
Het park grenst aan het nationaal park Øvre Anarjóhka in Noorwegen.
Er zijn ongeveer 60 kilometer paden in het nationaal park met zelfs enkele bruggen en boten. Er zijn meer dan tien gratis hutjes in het park en drie hutten die men kan huren.
|
|
|
|
outdoors
|
